Net op tijd stapte ik de school binnen. Mooi gebouw, aardige ontvangst en een afwachtende klas. Veertien jongens, een meisje zo rond de 14 jaar. VMBO basis 3e jaar.
De klassendocent had de groep voorbereid en ik kon direct beginnen. Ik kreeg het voordeel van de twijfel, zo te zien van allen op één na.
Die ene leerling legde toen het verhaal al was begonnen de onderarm op tafel en liet zijn hoofd erop rusten. Alsof hij sliep.
De spanning van de eerste minuten. Het aftasten wederzijds. Het feit dat ze worden gegrepen door het verhaal. Stil genieten voor de verteller.
Het verhaal over Florence Nightingale bracht wat ik ervan verwachtte. Verbazing, verwondering en bewondering. Ze waren gegrepen, het was af te lezen aan hun houding en gezichten. Ja, allemaal, wanneer ik naar links keek zag ik boven die onderarm een open oog, dat snel weer werd dichtgeknepen. Hem ontging niets.
Een gelukkige verteller verliet na een nagesprek met de docenten de school.